De documentaire

Moeders die tijdens of na de zwangerschap met psychische klachten te maken krijgen, hebben het al moeilijk genoeg. Vaak schamen ze zich, voelen zich schuldig dat ze niet goed voor hun kindje kunnen zorgen, gaan door op de automatische piloot en daarmee voorbij aan hun eigen gevoel.

Vanuit de omgeving is niet altijd evenveel begrip voor psychische aandoeningen. Er kunnen opmerkingen gezegd worden die onbedoeld heel hard binnen kunnen komen. En omdat moeders in deze periode al zo kwetsbaar zijn, is de kans groot dat ze deze opmerkingen voor altijd blijven onthouden.

Tijdens het geven van scholingen aan zorgverleners merkt Karin den Oudsten dat er steeds vaker stigmatiserende opmerkingen voorbijkomen. Het zijn opmerkingen die een moeder in deze situatie absoluut niet gaan helpen. Sterker nog, uit onderzoek is gebleken dat stigmatisering het herstelproces belemmert. Ze realiseert zich dat zorgverleners dus min of meer hun eigen werk teniet doen. Dat moet anders, en dat heeft haar ertoe gebracht om deze document te laten maken.

Hoewel het op het eerste gezicht geen stigmatiserende opmerking lijkt, is de titel van deze documentaire een uitspraak van een hulpverlener naar haar eigen gezin toe op het moment dat ze werd opgenomen met een kraambedpsychose.

De financiering van deze documentaire is mogelijk gemaakt door Socialrun en Samen Sterk zonder Stigma.