Documentaire 'Ze wist toch waar ze aan begon...?!'
Stigmatisering van pasbevallen moeders met psychische klachten

Moeders die tijdens of na de zwangerschap met psychische klachten te maken krijgen, hebben het al moeilijk genoeg. Vaak schamen ze zich, voelen zich schuldig dat ze niet goed voor hun kindje kunnen zorgen, gaan door op de automatische piloot en daarmee voorbij aan hun eigen gevoel.

Vanuit de omgeving is niet altijd evenveel begrip voor psychische aandoeningen. Er kunnen opmerkingen gezegd worden die onbedoeld heel hard binnen kunnen komen. En omdat moeders in deze periode al zo kwetsbaar zijn, is de kans groot dat ze deze opmerkingen voor altijd blijven onthouden.

Karin den Oudsten ervaart na beide bevallingen ook psychische aandoeningen. Drie maanden na haar eerste bevalling merkt ze dat ze zwaar depressief is. Vijf dagen na haar tweede bevalling krijgt ze te maken met psychotische ervaringen en moet ze worden opgenomen in het Erasmus MC. 

Na haar opname schrijft ze twee boeken over die ervaringen, zet de website Kraambedpsychose op en start de Ervaringsgroep Kraambedpsychose. En ook al heeft ze een goede baan in het bedrijfsleven, ze merkt dat ze zich wil inzetten voor pasbevallen moeders. Ze ervaart zelf ook de onwetendheid en het onbegrip vanuit de buitenwereld en besluit om op vrijwillige basis ambassadeur van Samen Sterk zonder Stigma te worden.

In diezelfde periode laat ze zich omscholen en begint haar praktijk KarindenOudsten. Als ze in 2014 wegens boventalligheid ontslagen wordt, wil ze iets terugdoen voor de maatschappij en zet de landelijke organisatie Stichting Me Mam op, een platform voor moeders die met psychische klachten rondom zwangerschap te maken hebben. In 2017 ontvangt ze daar de Libelle Ster Award voor.

Tijdens het geven van trainingen en gastlessen aan zorgverleners hoort ze steeds vaker stigmatiserende opmerkingen voorbijkomen. Het zijn opmerkingen die een moeder in deze situatie absoluut niet gaan helpen. Sterker nog, uit onderzoek is gebleken dat stigmatisering het herstelproces belemmert. Ze realiseerde zich dat zorgverleners dus min of meer hun eigen werk teniet doen. Dat moet anders, en dat heeft haar ertoe gebracht om deze document te laten maken.

Hoewel het op het eerste gezicht geen stigmatiserende opmerking lijkt, is de titel van deze documentaire een uitspraak van een hulpverlener naar haar eigen gezin toe op het moment dat ze werd opgenomen met een kraambedpsychose.

Deze ingrijpende documentaire is gemaakt door documentairemaakster Natalie de Haan in samenwerking met Karin den Oudsten. Voor het vertonen ervan binnen een organisatie kun je contact opnemen met Karin den Oudsten. Haar gegevens staan onderaan deze pagina.

De financiering van deze documentaire is mogelijk gemaakt door Socialrun en Samen Sterk zonder Stigma.